14. Będę cie bronił

|muzyka|

„Chcę się naćpać kochanie tobą i chodzić naćpany doba za dobą.”

*Zayn*

Po zwycięskim meczu poszliśmy świętować do „Blues”. Wszyscy byli szczęśliwi, a zwłaszcza nasi bliscy. W końcu wiem, że znalazłem swoje miejsce w świecie i odnalazłem drogę, którą chcę podążać do końca życia. Kocham piłkę i chcę grać, tak długo, jak tylko mogę. Nawet rodzice Louisa przyszli, to miłe z ich strony, bo przeważnie to drą z nim koty i mają o byle gówno sapy.

Tommo siedział przy stoliku ze starszymi i o czymś gadał. Obstawiam, że wszystko sobie wyjaśniali, bo Lou się nawet uśmiechał.

Liam i jego mama rozmawiali z resztą naszych rodziców i drużyną. Siedziałem z nimi i szukałem wzrokiem aniołka, bo znowu gdzieś mi zniknęła. Ostatnio jest inaczej. Zmieniła się, nie wiem czy najlepsze, czy na gorsze. Jest trochę śmielsza, ale nadal słodka i urocza. Wyjąłem telefon i napisałem do niej SMSa.

______________________

Do: aniołek ;*

Gdzie jesteś?

______________________

Nie musiałem czekać długo na jej odpowiedź.

______________________

Od: aniołek ;*

Na zewnątrz ;)

______________________

Poderwałem się i wyszedłem na wielki taras. Stała przy barierce i pocierała swoje ramiona. Nie dziwię się, że jest jej zimno, w końcu mamy zimę, a ona stoi w samej koszulce i krótkich spodenkach. Co z tego, że ma rajtuzy? Zdjąłem swoją kurtkę i zaszedłem ją od tyłu. Nałożyłem czarną katanę na jej barki i objąłem w pasie, opierając brodę o jej ramię.

-Co tak sama stoisz?- szepnąłem jej do ucha.

-Czasem tak lubię- mruknęła. –lubię patrzeć w gwiazdy- odruchowo spojrzałem w górę. Na granatowej poświacie nieba migotały miliardy gwiazd, a towarzyszył im księżyc w pełni. Ma rację, gwiazdy są ładne. Oparłem dłonie o barierkę, nadal stojąc za nią. Drobna blondynka odwróciła się do mnie przodem i lekko uśmiechnęła. –Louis rozmawia z rodzicami?

-To twoja sprawka, no nie?- spojrzała na mnie nieśmiało. –jesteś urocza- złapałem za jej policzek i zgarnąłem niesforny kosmyk za jej włosy. –jak ty to robisz?

-Co robię?- zmarszczyła brwi.

-Nie da się na ciebie złościć, bo jesteś za dobra. Chcesz wszystkich uszczęśliwić. Tak samo dziś, na boisku. Miałaś czystą pozycję do strzału i trafiłabyś, ale wolałaś podać Louisowi- nie przerywaliśmy kontaktu wzrokowego. Powoli tonąłem w jej niebieskich tęczówkach, co jest dziwne, bo jeszcze oczy żadnej laski tak na mnie nie działały.

-Nie lubię, jak któryś z moich przyjaciół się smuci- uśmiechnąłem się. Nie tylko dlatego, że dzisiejszy dzień był naprawdę niezły, ale też dlatego, że nazwała Boo Beara przyjacielem. –dziękuję za kurtkę, zapomniałam swojej w szatni- skrzywiła się lekko, na co się zaśmiałem.

-Dla ciebie wszystko- nie, dłużej nie wytrzymam. Pochyliłem się nad nią i musnąłem jej lekko różowe wargi, które po chwili zaczęły współpracować z moimi. Nie sądziłem, że odwzajemni pocałunek, ale stało się. Oderwaliśmy się od siebie, aby zaczerpnąć powietrza, a ona spojrzała na mnie niepewnie. Puściłem jej oczko, a potem przytuliłem. Owinęła ramiona wokół mojego brzucha, a ja oparłem brodę o jej głowę. Staliśmy tak i wpatrywaliśmy się w gwiazdy.

*Harry*

Około godziny 22 postanowiliśmy się zbierać, jutro mamy lecieć na Stadion Genesis, a razem z nami Kali. Ma relacjonować nasze postępy. Pożegnaliśmy się z naszymi bliskimi i już mieliśmy wychodzić, kiedy zorientowaliśmy się, że nie ma z nami Malika i Rosie.

-Mamo, widziałaś Rosie?- zapytałem rodzicielkę, a ona tylko kiwnęła głową w stronę tarasu. Blondynka stała wtulona w Zayna i patrzyli w niebo. Wyszedłem do nich i odchrząknąłem głośno. Odwrócili się, a blondynka lekko się uśmiechnęła. –idziecie z nami, czy później wrócicie?

-Idziemy- odpowiedział Malik, zarzucając ramię na barki mojej przyjaciółki. Jeśli on tylko sprawi jej przykrość, albo Tomlinson to popamiętają mnie. Ona nie zasługuje na to by cierpieć, bo jest na to za uczciwa i krucha. Czasami się o nią martwię, bo jest zbyt ufna w stosunku do ludzi. Widzi w każdym coś dobrego i stara się pomóc, ale boję się, że kiedyś jej się to odbije czkawką. Nie chodzi mi o to, że nie zasługuje na szczęście, bo jest osobą, która przez swoje zachowanie powinna być wzorem dla każdego, tylko nie chcę, żeby cierpiała, bo oni chcą ją tylko wykorzystać. Dołączyliśmy do reszty, a potem wróciliśmy do akademii. Rozebraliśmy się z kurtek i butów, a potem każde poszło do swojego pokoju, no prawie, bo Rosie zaciągnęła mnie i Nialla do salonu. Byłem naprawdę zmęczony, dlatego nie protestowałem. Leżałem na jej udach, a Nialler kręcił się po pomieszczeniu i z kimś gadał przez telefon.

-Rosie, idę spać- ziewnąłem i chciałem się podnieść, ale blondynka mi nie pozwoliła. Nie chciałem też siedzieć z Niallem, bo nadal jestem na niego zły.

-Harreh proszę, chciałam z wami obejrzeć film i zjeść pizzę, jak dawniej- wydęła lekko dolą wargę, na co wywróciłem oczami.

-No okay- westchnąłem.

-Wybacz mu- szepnęła.

-Nie mogę, mogłem stracić przez niego najlepszą przyjaciółkę.

-On ją kocha i jej ufa. Nawet ja już się nie gniewam. Harry proszę- bawiła się moim włosami.

-Niech będzie- po trzydziestu minutach Niall przyniósł karton z pizzą i usiadł obok nas. Włączyliśmy horrory. Rosie co chwila zasłaniała twarz dłońmi.

*Rosie*

Nienawidzę ich. Dlaczego zawsze wybierają horrory? Dobrze wiedzą, że się ich boję i nie mogę w nocy spać. Są podli, ale kocham ich całym sercem. Harry i Niall dawno już spali, a ja przerażona wpatrywałam się w ekran.

-Nie idź tam- szeptałam, patrząc przez szpary między dłońmi, którymi zasłaniałam oczy.

-Co robisz?- usłyszałam za sobą, na co głośno krzyknęłam. Byłam przerażona, to niefajne, jak ktoś cie straszy. Zaczęłam nerwowo oddychać. – aniołku spokojnie, to tylko ja- mulat usiadł obok mnie. –czemu nie śpisz? Jest druga w nocy- ziewnął.

-Chcieliśmy obejrzeć coś, jak za starych dobrych czasów, ale wybrali horrory- przeszedł mnie nieprzyjemny dreszcz. – boję się- szepnęłam, jakbym bała się, że ktoś poza Zaynem to usłyszy. Mulat uśmiechnął się lekko, a potem musnął palcami moje.

-Chodź- kiwnął głową, a ja powoli uniosłam głowę Harrego i wypełzłam, zastępując moje uda poduszką. Wystawił dłoń w moim kierunku, a ja pewnie ją złapałam. Prowadził mnie do kuchni. Wyjął z lodówki mleko, a z szafki kakao, które wsypał do dwóch kubków. Zalał mlekiem, a potem włożył do mikrofalówki, aby troszkę podgrzać. Kiedy napój był już wystarczająco gorący, podał mi jeden kubek i usiadł obok. Powoli wypiliśmy kakao, a potem odstawiliśmy naczynia do zlewu. –idziesz spać?- spuściłam głowę, a potem spojrzałam na niego niepewnie. –boisz się?- wzruszyłam nieśmiało ramionami. Nie moja wina, że z natury jestem płochliwa. – chodź ze mną- wstałam, a on wziął mnie na ręce i zaniósł do mojego pokoju. Położył mnie do łóżka, a potem nakrył  kołdrą. –śpij aniołku- pocałował mnie w czoło i chciał odejść, ale złapałam go za nadgarstek. Spojrzał na mnie ze zmarszczonymi brwiami.

-Zostań ze mną, proszę- zrobiłam mu miejsce, a on położył się obok. –nie zostawisz mnie?

-Będę cie bronił aniołku przed tymi potworami- wtuliłam się w niego, a on objął mnie ramieniem. To zadziwiające, jak bardzo bezpiecznie czuję się w jego ramionach. Nigdy nie czułam się tak… nie wiem nawet, jak mam nazwać ten stan. Wiem, że przy Zaynie nic mi nie grozi, bo on zawsze mnie obroni. Jest… moim bohaterem. I wiem, że mnie nie skrzywdzi, bo czuję, że mnie lubi. Przecież, gdyby mnie nie lubił, nie starał by się. Nie grałby dla mnie na gitarze, kiedy było mi smutno. Nie leżałby teraz ze mną i nie pilnowałby. Gdyby mnie nie lubił, to by mnie olał i pozwolił bym trzęsła się ze strachu i stukała zębami, z obawy przed seryjnym zabójcą oraz potworami z horrorów. Nie całowałby mnie dziś. Na samą myśl o tym pocałunku, zrobiło mi się ciepło w brzuchu. To było… naprawdę miłe. Zayn całuje inaczej niż Louis, jest bardziej delikatny i nie próbuje zaciągnąć mnie do łóżka, tak jak Louis tego dnia, kiedy całował mnie w sali od ćwiczeń. Oni są zupełnie różni, ale tacy podobni. Oboje mają trudne charaktery i mają tajemnice. Louis jest strasznie porywczy, zawsze chce zwyciężać, ale potrafi też zaskoczyć i to pozytywnie. Zayn natomiast jest typem złego chłopca, ale jest też osobą, która gwarantuje bezpieczeństwo. Obaj są przystojni, wysportowani i nie pozwalają wejść sobie na głowę. Zawsze stawiają na swoim i mają niesamowite dary, w postaci umiejętności piłkarskich, a Malik w dodatku gra na gitarze. Cieszę się, że ich poznałam. Wtuliłam się bardziej w chłopaka i z czasem zasnęłam. 

__________________________________

Trochę sie na was zawiodłam... generalnie chodzi mi o komentarze. Taki komentarz zajmuje kilka sekund, a mi daje wielką motywację do pisania... Są nowi bohaterowie, jeśli chcecie to obczajcie ich. Coraz bardziej przekonuję sie do duetu Rosie + Zayn, dlatego mimo iż w ankietach prowadzi Lou rozdziały będą pisane bardziej pod tą parę. Louis miał być tym złym chłopcem i taki jest, więc... co do bloga ostatnio mnie olśniło i mogę powiedzieć, że będzie sie działo...

Buźka miśki ;**